Üstün işitme ve görme yetenekleriyle tanıdığımız baykuşlar, genellikle geceleri ortaya çıkarlar ve geç saatlerde avlanırlar. Üstelik tüm bunları yaparlarken, kanatlarını oldukça sessiz şekilde çırparlar.
Peki bunu nasıl başarırlar?
Baykuşlar, gizlilik konusunda oldukça usta canlılardır.
Gece avlanma esnasında üstün işitme ve gece görüşü yetenekleri, uzaktaki avlarını tespit etmelerini sağlar. Bunun yanında kanat çırpışları öylesine sessizdir ki akşam yemeklerine hiç hissettirmeden yaklaşırlar.
Örneğin güvercin ve kumruların havada süzülürken çıkarttıkları sesler, baykuşlara göre neredeyse 4-5 kat daha fazladır. Yani bu hayvanlar, en sessiz uçan canlılar arasında yer alır.
Öyle ki bilim insanları, bunu kanıtlamak için bir güvercini, doğan kuşunu ve baykuşu mercek altına aldılar.
Her bir kuşu, kanatlarının altındaki tüyleri incelemek üzere tüy yığınlarının üzerinden uçarken kaydettiler. Örneğin güvercinin kanatları, vücuduna göre oldukça küçüktü ve bu da onu, uçuş sırasında çırpınmaya mahkûm ediyordu.
Ancak baykuş, küçük vücudunu nispeten büyük kanatlarıyla destekledi ve bu da tek bir kanat darbesiyle, çok daha uzağa kaymasını ve daha az hava türbülansı yaratmasını sağladı. Yani baykuş, tek bir kanat çırpışıyla zahmetsizce süzülebildi.
Ayrıca baykuşların sessiz hareket etmesini sağlayan tek şey, kanat oranları değildir.
Çünkü bu canlılar, özel tüy yapılarına sahip olacak biçimde evrimleşmişlerdir. Onlar kanat tüylerinin ön kenarlarında, hava akışını bölen tırtıklara sahiptir. Böylece türbülansın yaratacağı sesler en aza indirgenir.
Çeşitli bilim insanları ise baykuşların bu adaptasyonlarını; avlanmayı kolaylaştırmak, ürkek avlarına gizlice yaklaşmak ve avlarını sessizce tespit edebilmek için geliştirdiği öne sürmekte.
İlginizi çekebilir:
